Παραδοσιακά, ο καρκίνος έχει θεωρηθεί ως γενετική ασθένεια που οφείλεται σε μεταλλάξεις γονιδίων, σποραδικές ή κληρονομούμενες. Πλέον καθίσταται εμφανές ότι επάγεται από επιγενετικές αλλαγές, όπως η καταστολή γονιδίων που επιδιορθώνουν το DNA, η ενεργοποίηση γονιδίων που προάγουν τους όγκους (ογκογονίδια) και η απενεργοποίηση γονιδίων που καταστέλλουν τους όγκους. Το γεγονός αυτό έχει οδηγήσει σε βαθύτερη κατανόηση των μοριακών οδών που διέπουν την ανάπτυξη του καρκίνου καθώς και σε βελτιώσεις στη διάγνωση και την πρόβλεψη του αποτελέσματος διαφόρων τύπων καρκίνου. Μελέτες των μηχανισμών της επιγενετικής ρύθμισης έχουν οδηγήσει στον εντοπισμό νέων στόχων που μπορεί να είναι χρήσιμοι στην ανάπτυξη νέων στρατηγικών για την πρόληψη και τη θεραπεία του καρκίνου. Άλλες έρευνες έχουν δείξει ότι τόσο η διατροφή όσο και πολλά διατροφικά συμπληρώματα δρουν ως επιγενετικοί παράγοντες έναντι της ανάπτυξης καρκίνου.